Ook voor familie een beetje thuiskomen
Familie en begeleiders
Hankstraat, Hoofddorp
De tijden zijn veranderd: vroeger zorgden medewerkers voor de cliënten en kwam familie op bezoek. Nu delen medewerkers en familie de zorg, ieder vanuit de eigen positie en expertise. Familie denkt mee, doet mee en besluit mee. Bijvoorbeeld in de groepswoningen van Hankstraat.
“Een draai van 180 graden”, noemt Rinus van ’t Schip, broer van Cor, het: “De medewerkers waren vroeger de deskundigen, de familie de leken. Gaandeweg kwam er meer openheid en nu is er juist een sterke wens om het netwerk van een cliënt te betrekken. Een goede ontwikkeling.”
Uit de praktijk
Rinus zit samen met Pieter Bakker, vader van Semjon, in de locatieraad én in de participatiewerkgroep. Suzanne Pleijsier en Amber Claire de Heus nemen als begeleiders deel aan deze werkgroep. Rinus: “Doordat we zelf meedenken komt het nu echt van onderaf en is participatie meer dan een beleidsstuk. We hebben een ouderavond over participatie georganiseerd. Die ging over ‘wat verstaan we onder participatie’ en ‘welke verwachtingen hebben we’.”
Scepsis
“Vooraf was er wat scepsis”, vertelt Pieter, “ouders waren bang dat ze van alles zouden moeten. We hebben benadrukt dat participatie altijd vrijwillig is.” Amber: “Er kwamen mensen op de ouderavond die vertelden koken of strijken leuk te vinden. Prima. Je moet als familie vooral doen waar je zelf plezier in hebt. Een paar mensen verzorgen nu kerstversiering in de huiskamer. Dat geeft ons weer meer tijd voor de begeleiding van bewoners.”
Meer betrokken
Dus doen wat je met plezier doet en geen dwang. Rinus trekt graag de vergelijking met een sportvereniging waar vrijwilligers vaste taken hebben zoals shirts wassen. Als iemand met een vaste taak opeens uitvalt, wie pakt het dan op? “Dan loop je tegen grenzen aan van participatie”, aldus Rinus. Suzanne wil daarom de flexibiliteit benadrukken: “We kijken steeds wat het netwerk van een cliënt kan en wil.” Pieter: “Je hebt natuurlijk ook familie die ver weg woont of fulltime werkt. Ik ben met pensioen en vind het prettig om op de groepswoning iets te doen. Je komt hier in een warm bad en daardoor pak je ook dingen aan.” Rinus valt hem bij: “Doordat ik hier vaak kom, heb ik meer contact met de begeleiding en voel ik me meer betrokken. Het is een beetje thuiskomen.”