Als een beroerte je gezin treft

Zeven jaar geleden werd Otmar Vrees getroffen door een beroerte. Het overkwam niet alleen Otmar, maar ook zijn vrouw en hun twee dochters. Otmar schreef een boekje over zijn ervaringen ‘Opnieuw en opnieuw. Otmars levensverhaal’. Dat is zijn verhaal, daarnaast heeft zijn vrouw Marjolijn ook haar verhaal. Hun gezamenlijke verhaal kan anderen helpen, daarom vertellen zij erover.

Rouwproces na hersenletsel

Marjolijn: “Veel van wat je leest over beroertes gaat over oudere mensen. Wij waren nog jong en hadden kinderen van 12, 13 jaar. Hoe doe je dat als gezin? Je gaat echt door een rouwproces. Neem daar ruimte en tijd voor! Otmar werd wakker en had iets van ‘Fijn, ik ben er nog’. Hij stond altijd al heel positief in het leven, maar ik miste mijn maatje. Het was een eenzaam proces. Mensen om je heen zijn dan heel belangrijk.”

Humor doet overleven

“Net als humor, dat is ook heel belangrijk”, zo vertelt Marjolijn verder. “Het is natuurlijk allemaal heel rot maar als we kunnen, kiezen we voor lachen en humor. We zeggen ‘de 1.0 versie van Otmar vinden we leuker’. De brandweer moest Otmar een keer naar beneden takelen. Ik vroeg mijn dochters ‘dat hebben jullie toch wel gefilmd, he’.”

Fasen in herstelproces bij niet-aangeboren hersenletsel

Otmar: “Ik had bijna geen rouwproces. Ik was er nog en ging aan de slag. Ik werd eerst weer een baby, peuter, kleuter, tiener. Mijn abstractievermogen groeit nu nog.” Marjolijn vult aan: “Ja, hij ging echt door alle fasen heen. Kon zich verwonderen over mieren; midden op de weg, niet zo handig… Flapte er van alles uit. Hij moest alles weer leren. Abstract denken ging in het begin helemaal niet. Ik heb hem ook wel beschermd en opvoedtaken bij hem weggehouden zodat hij vooral gezellige dingen kon doen met onze dochters.”

Hele gezin betrokken

Voor de dochters was het moeilijk om te accepteren dat hun vader zo veranderd was. Otmar: “Dat was niet leuk. Gelukkig gaat het nu beter.” Marjolijn: “De een mist het discussiëren met haar vader. De ander vond het moeilijk om vrienden mee naar huis te nemen. Kinderen hebben echt ruimte nodig om hun verhaal kwijt te kunnen. Revalidatie gaat vaak om de lichamelijke kant en de patiënt, maar echt, je moet op het hele gezin letten.”
Otmar werkt bij activiteitencentrum Mendel.

Bekijk het filmpje over Otmar en Marjolijn